Nie tylko sympatycznie… ,ale i ciepło w naszym kościele. Październik 2010.

W obiegu pompy ciepła krąży płyn (tzw. czynnik roboczy- glikol), który jest poddawany procesom termodynamicznym: w niskiej temperaturze odparowuje, tym samym pobierając ciepło z otoczenia. Już jako gaz jest sprężany w sprężarce napędzanej energią elektryczną, dzięki czemu rośnie jego temperatura. Staje się ona tak wysoka, że wystarczy do ogrzania wody w instalacji centralnego ogrzewania lub powietrza nadmuchiwanego do pomieszczeń. Oddając ciepło, czynnik roboczy skrapla się i staje się cieczą. Przepływa przez element dławiący, w którym - w wyniku rozprężania -jego temperatura znacznie się obniża. W tym stanie wraca do wymiennika, w którym odbiera ciepło z otoczenia i cały cykl się powtarza. W naszym kościele wykonano 10 odwiertów na głębokość 97 m. skąd otrzymujemy dolne źródło ciepła, które doprowadzamy do pompy. Z pompy jest rozprowadzone rurkami po całym kościele jak widać na zdjęciu.